1-6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
Η ιδέα «έπεσε» τον Οκτώβριο του 2015, όταν στο πλαίσιο σχολικού περιπάτου επισκεφτήκαμε το Μουσείο Θεοφίλου στη Βαρειά, όπου ο δάσκαλος και ζωγράφος Δημήτρης Καραπιπέρης, μάς μίλησε για τη ζωή και το έργο του μεγάλου μας λαϊκού ζωγράφου. Μια και ο Θεόφιλος έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη Θεσσαλία σχεδιάσαμε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα: «Στα βήματα του Θεόφιλου. Μυτιλήνη – Βόλος – Μυτιλήνη» με στόχο αφού μελετήσαμε τη σχετική βιβλιογραφία να επισκεφτούμε τα χωριά του Πηλίου που σώζονται έργα του Θεόφιλου και να τα δούμε από κοντά. Έτσι μαθητές και μαθήτριες της Β΄ και της Γ΄ τάξης του Γυμνασίου ασχολήθηκαν με τη ζωή και το έργο του Θεόφιλου.
Οι μαθητές της Α΄ Λυκείου σχεδίασαν ένα πολιτιστικό πρόγραμμα για τη ζωή και το έργο του μεγάλου στιχουργού, συνθέτη και ερμηνευτή Βασίλη Τσιτσάνη, κορυφαίου του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Τα δυο προγράμματα ενώθηκαν και έτσι προέκυψε το πρόγραμμα μιας εκπαιδευτικής επίσκεψης στην όμορφη Θεσσαλία.
Παρασκευή 1 Απριλίου 2016, 1η μέρα
Με τα σακίδια στον ώμο, τις φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά τηλέφωνα στα χέρια επιβιβαστήκαμε στο πλοίο της γραμμής Μυτιλήνη – Πειραιά, το Blue Star I, την Παρασκευή 1 Απριλίου 2016. Μπορεί να μην ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο η κατάληψη του λιμανιού της Χίου από πρόσφυγες και μετανάστες και η μεγάλη ανησυχία που προκλήθηκε αλλά ευτυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν ομαλά. Προσεγγίσαμε το λιμάνι των Μεστών και πρωί-πρωί, σχετικά ξεκούραστοι, αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι του Πειραιά.
Σάββατο 2 Απριλίου 2016, 2η μέρα
Δεν είχε καλά-καλά φέξει όταν φορτώσαμε τις βαλίτσες μας στο λεωφορείο, καλημερίσαμε τον οδηγό μας,τον κ. Γιάννη, βάλαμε την πινακίδα Μουσικό Σχολείο Μυτιλήνης στο παρμπρίζ και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με προορισμό τη Λάρισα και το ξενοδοχείο μας. Αφήσαμε την Αττική, μπήκαμε στη Στερεά Ελλάδα, περάσαμε διόδια και ξανά διόδια, τούνελ και ξανά τούνελ και κάναμε την πρώτη μας μεγάλη στάση στο μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Ξεμούδιασμα, φωτογραφίες και η πρώτη ενημέρωση από το φιλόλογο του σχολείου, κ. Παναγιώτη Σκορδά. Αμέσως μετά μεταφερθήκαμε στο γειτονικό Κέντρο Ιστορικής Ενημέρωσης, όπου οι αρμόδιοι υπάλληλοι, ευγενικοί και πρόθυμοι μάς πήγαν στις ειδικές αίθουσες και με γυαλιά 3D παρακολουθήσαμε τη σχετική ταινία για τους Περσικούς Πολέμους και τη μάχη των Θερμοπυλών και ξαναθυμηθήκαμε όλα τα σχετικά γεγονότα.
Αφήνοντας τη Στερεά Ελλάδα και μπαίνοντας στη Θεσσαλία ήρθαμε σε μια πρώτη επαφή με τον απέραντο θεσσαλικό κάμπο. Επόμενος προορισμός τα ιστορικά Αμπελάκια, το γραφικό χωριό που σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Κίσαβου έμεινε στην ιστορία για τον πρώτο συνεταιρισμό που ίδρυσαν οι φιλοπρόοδοι κάτοικοί του τον 18ο αιώνα. Το λεωφορείο μάς άφησε στην είσοδο του χωριού και με τα πόδια κατευθυνθήκαμε στο επιβλητικό και καλά διατηρημένο Αρχοντικό του Γεωργίου Μαύρου – Σβάρτζ που τώρα ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού. Η ενημέρωση από τον αρμόδιο υπάλληλο μεστή και κατατοπιστική, οι ερωτήσεις μας αρκετές, οι γνώσεις που αποκτήσαμε σημαντικές.
Ακολούθησε σύντομη βόλτα στην κεντρική πλατεία του χωριού και ομαδική φωτογράφιση κάτω από τον χαρακτηριστικό πλάτανο. Επιβίβαση ξανά στο λεωφορείο και το απογευματάκι μάς βρίσκει να διασχίζουμε την πόλη της Λάρισας με προορισμό το κέντρο και το ξενοδοχείο μας, το ζεστό και φιλόξενο Helena.
Τακτοποίηση στα δωμάτια, πρώτη γνωριμία με την πόλη, την αγορά, τα καφέ και τα περίφημα θεσσαλικά ψητοπωλεία.
Κυριακή 3 Απριλίου 2016, 3η μέρα
Πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο μας, πολλές καλημέρες ζωντανές και τηλεφωνικές, επιβίβαση στο λεωφορείο με προορισμό την όμορφη πόλη των Τρικάλων. Εντυπωσιακές οι πρώτες εικόνες με τον ποταμό, το πάρκο και τα πάρα πολλά ποδήλατα να κλέβουν το βλέμμα μας. Ο κ. Στέλιος Καραγιώργος, δημοτικός υπάλληλος και υπεύθυνος για το Μουσείο Τσιτσάνη μάς υποδέχεται και μας ξεναγεί στο Τζαμί Οσμάν, μας δίνει τις πρώτες πληροφορίες για το Μουσείο Τσιτσάνη, πρώην φυλακές Τρικάλων, και μας οδηγεί με τα πόδια στο κέντρο της πόλης και στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Εκεί μας υποδέχεται ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και μας καλωσορίζει στην πόλη των Τρικάλων. Ακολουθεί προβολή ταινίας με θέμα τη ζωή και το έργο του σπουδαίου Βασίλη Τσιτσάνη και συζήτηση με τον κ. Στέλιο Καραγιώργο. Κρατάμε τα λόγια του: «Ο Βασίλης Τσιτσάνης σε όλη του τη ζωή αφιερώθηκε σ’ ένα στόχο, σ’ ένα προορισμό: το τραγούδι, και τον πέτυχε απόλυτα. Γι’ αυτό μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τα νέα παιδιά που αναζητούν ένα υγιές πρότυπο να το ακολουθήσουν». Μετά την ανταλλαγή δώρων και τις ειλικρινείς ευχαριστίες για τη φιλοξενία κατευθυνθήκαμε προς το Μουσικό Σχολείο Τρικάλων, όπου εκεί μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη:
Η επίσκεψή μας στο Μουσικό Σχολείο Τρικάλων και η περιήγησή μας στους χώρους του - αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσες μουσικών οργάνων, αίθουσα εκδηλώσεων, διοικητήριο, βιβλιοθήκη, εστιατόριο, αίθουσες ξένων γλωσσών, εργαστήρια φυσικής-χημείας - ήταν για μαθητές και εκπαιδευτικούς μια εμπειρία. Ένα σύγχρονο σχολικό συγκρότημα, σαν και αυτό που και εμείς ονειρευόμαστε και διεκδικούμε 22 χρόνια. Κάθε σύγκριση βέβαια με τις δικές μας εγκαταστάσεις προκαλεί θλίψη. Η Διευθύντρια κα Βασιλική Λύτρα, ευγενέστατη, μας ξενάγησε, μας ενημέρωσε, μας κέρασε. Την ευχαριστούμε θερμότατα.
Με μοναδικό θέμα συζήτησης το Σχολείο των Τρικάλων διασχίσαμε την οδό Τρίκαλα – Καλαμπάκα και αλλάξαμε θέμα μόλις αντικρίσαμε τους πελώριους βράχους των Μετεώρων. Θέαμα εκπληκτικό που προκαλεί δέος όσο αντικρίζεις τα μοναστήρια που κρέμονται σκαρφαλωμένα στις κορυφές των βράχων. Ανεβήκαμε τα 300 σκαλιά που οδηγούν στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως ή Μεγάλου Μετέωρου και για πάνω από μια ώρα αφεθήκαμε σ’ αυτή τη μοναδική μυσταγωγία που μόνο τα Μετέωρα προσφέρουν. Είδαμε τα κελάρια, τα μουσεία όπου φυλάσσονται πολύτιμα κειμήλια, όπως ιερά άμφια, σκεύη, φορητές εικόνες, χειρόγραφα, κώδικες, στρατιωτικές στολές. Στη Μονή μάς έγινε αναλυτική ξενάγηση και από το πωλητήριο αγοράσαμε εικόνες, φυλαχτά, αναμνηστικά.
Η βραδινή μας έξοδος στην πόλη της Λάρισας περιελάμβανε βόλτα στο φρούριο της Λάρισας, στα ωραία ταβερνάκια και στα καφέ και στάση για παγωτό.
Δευτέρα 4 Απριλίου 2016, 4η μέρα
Μετά το πλούσιο, ποικίλο και τονωτικό πρωινό στο ξενοδοχείο πήραμε το δρόμο για το νομό Μαγνησίας. Αφού περάσαμε τη βιομηχανική ζώνη του Βόλου αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων, με πρώτο προορισμό το χωριό της Ανακασιάς και την οικία του Ιωάννη Κοντού που έναν αιώνα πριν είχε ζωγραφίσει ο Θεόφιλος, προτομή του οποίου συναντήσαμε στην κεντρική πλατεία. Περπατήσαμε στα σοκάκια του χωριού και φτάσαμε στο σπίτι του Κοντού, που σήμερα είναι Μουσείο και ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ο αρμόδιος υπάλληλος ξεκίνησε την ξενάγησή του με τα εξής: «Τι να πω σε σας τώρα, μαθητές από τη Μυτιλήνη για το Θεόφιλο. Τον ξέρετε καλύτερα από μένα». Απολαύσαμε τις καλοδιατηρημένες ζωγραφιές του Θεόφιλου στον όροφο του σπιτιού, τις σχολιάσαμε, τις συγκρίναμε με άλλα έργα του, διαβάσαμε προσεκτικά τα μικρά κείμενα του Θεόφιλου. Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες στη σκάλα της οικίας – Μουσείου επιστρέψαμε στο λεωφορείο και συνεχίσαμε την ανάβασή μας στο καταπράσινο Πήλιο. Περάσαμε από την Πορταριά και αργά-αργά μια και το υψόμετρο είναι 850 μ., φτάσαμε σ’ έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς οικισμούς, γνωστή και ως «μπαλκόνι» του Πηλίου μια και προσφέρει ένα μοναδικό πανόραμα προς το Βόλο και τον Παγασητικό, τη Μακρυνίτσα.
Εντυπωσιακά τα τριώροφα πέτρινα πυργόσπιτα, πολλά τα μαγαζάκια με βότανα, ζυμαρικά, γλυκά κουταλιού, αναμνηστικά, τεράστια η κεντρική πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια και τη μικρή εκκλησία.
Επισκεφθήκαμε το καφενείο «Θεόφιλος» όπου σώζεται η τοιχογραφία του Θεόφιλου με το θάνατο του Κατσαντώνη, ήπιαμε ντόπιο τσίπουρο (οι καθηγητές), φάγαμε ντόπιες πίτες (τυρί – σπανάκι) και ψητά σουβλάκια, κάναμε βόλτες στα υπέροχα σοκάκια, αγοράσαμε τοπικά προϊόντα.
Απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Βόλο και αφού τον διασχίσαμε φτάσαμε στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιΐας, το παλιό εργοστάσιο Τσαλαπάτα που τώρα ανήκει στο Δίκτυο Μουσείων της Τράπεζας Πειραιώς. Μέσα από μια αναλυτική και κατατοπιστική ξενάγηση μάθαμε πως γινόταν τα κεραμίδια και τα τούβλα για πάνω από μισό αιώνα στο Βόλο. Γνωρίσαμε όλη τη διαδικασία παραγωγής από το χώμα μέχρι το κεραμίδι. Είδαμε τις μηχανές, τα ξηραντήρια, τους φούρνους και πολλά άλλα.
Το βράδυ μας στη Λάρισα είχε σύντομες βόλτες και μουσικούλα στο σαλόνι του ξενοδοχείου με μπουζουκάκι, κιθάρα και μπόλικο τραγούδι.
Τρίτη 5 Απριλίου 2016, 5η μέρα
Με μισή καρδιά φορτώσαμε τις βαλίτσες μας στο λεωφορείο και η εκδρομή μας έφτασε στην τελευταία της μέρα. Τελευταίος μας προορισμός ο νομός Καρδίτσας, τα Άγραφα και η Λίμνη Πλαστήρα. Αφού περάσαμε πολλά χωριά του νομού και την πόλη της Καρδίτσας αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τον ορεινό και καταπράσινο όγκο των Αγράφων. Η ανοιξιάτικη φύση μοναδική. Η χλωρίδα πλουσιότατη κερδίζει, γεμίζει, χορταίνει το βλέμμα. Η πρώτη οπτική επαφή με τη Λίμνη Πλαστήρα, που σχεδίασε ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας και εγκαινίασε το 1955 ο Κ. Καραμανλής, μας ενθουσιάζει. Περνάμε τα χωριά Λαμπερό, Καστανιές και φτάνουμε μέχρι το φράγμα. Κατεβαίνουμε, διασχίζουμε το φράγμα, βγάζουμε φωτογραφίες, κάνουμε τα τελευταία μας ψώνια απ’ τα μικρά μαγαζάκια της περιοχής.
Η κάθοδος από τα Άγραφα γίνεται από άλλο δρόμο η θέα όμως και πάλι ανεπανάληπτη. Μπαίνουμε στο νομό Φθιώτιδας, περνάμε το Δομοκό και συναντούμε την εθνική οδό. Λίγο πριν μπούμε στην Αττική ανακεφαλαιώνουμε τα όσα είδαμε, ακούσαμε, γνωρίσαμε, μάθαμε, ευχαριστούμε τον οδηγό μας για το ασφαλές ταξίδι που μας προσέφερε και λίγο πριν μπούμε στο πλοίο που θα μας γυρίσει στο νησί μας ανταλλάσουμε ευχές για υγεία, καλή πρόοδο και μια εξίσου καλή εκδρομή για το 2017.
Οι συνοδοί καθηγητές
Αλέξανδρος Γεραγωτέλλης, Στρατής Μαμουλέλλης, Παναγιώτης Σκορδάς